Keprihatinan terhadap pemuliharaan dan perlindungan alam sekitar telah menjadi isu keutamaan sejak pertengahan abad ke-20. Dengan kemajuan revolusi perindustrian, manusia mula mendapati bahawa aktiviti mereka memberi kesan yang serius kepada planet ini. Ia bukan sahaja mengenai eksploitasi sumber semula jadi, tetapi juga mengenai pelepasan dan pelepasan yang merosakkan atmosfera, tanah dan perairan. Kesedaran ini telah membawa kepada penciptaan inisiatif antarabangsa seperti Protokol Kyoto bertujuan untuk mengurangkan pelepasan gas pencemar.
Perjanjian ini direka bentuk untuk menghentikan jumlah gas yang dikeluarkan ke atmosfera oleh negara-negara yang paling perindustrian, yang sebahagian besarnya bertanggungjawab terhadap pemanasan global yang menjejaskan seluruh planet. Dalam artikel ini kita akan menjawab soalan utama seperti: Apakah Protokol Kyoto? Apa yang anda cuba capai? Negara mana yang meratifikasinya dan apakah komitmen yang mereka anggap?
Kesan rumah hijau dan perubahan iklim
Untuk memahami objektif Protokol Kyoto, pertama sekali perlu memahami kesan negatif pelepasan gas ke atmosfera, terutamanya kesan rumah hijau. Fenomena ini terdiri daripada keupayaan gas tertentu (seperti karbon dioksida, metana dan nitrous oksida) untuk mengekalkan haba di atmosfera, menyebabkan peningkatan suhu planet.
Kesan rumah hijau adalah semula jadi dan diperlukan untuk kehidupan di Bumi, kerana tanpanya suhu akan menjadi sekitar -88 darjah Celsius. Namun, masalahnya terletak pada peningkatan yang berlebihan kesan ini disebabkan oleh aktiviti manusia, terutamanya yang diperoleh daripada pembakaran bahan api fosil, penebangan hutan dan amalan perindustrian.
Peningkatan suhu ini mengubah keseimbangan iklim, menjana apa yang kita kenali hari ini perubahan iklim, dengan akibat yang dahsyat, seperti pencairan kutub, kenaikan paras laut, kemarau yang melampau, antara fenomena lain.
El Protokol Kyoto telah diwujudkan dengan objektif utama untuk mengurangkan pelepasan gas rumah hijau (GHG) ini untuk mengurangkan dan membalikkan kesan perubahan iklim. Ia adalah salah satu instrumen antarabangsa yang paling penting dalam memerangi pemanasan global.
Protokol Kyoto
El Protokol Kyoto telah diterima pakai pada 11 Disember 1997 di Kyoto, Jepun, dan mula berkuat kuasa pada 16 Februari 2005. Ia merupakan perjanjian antarabangsa yang secara sah mewajibkan negara perindustrian (yang disebut dalam Lampiran I Konvensyen) untuk mengurangkan pelepasan gas rumah hijau mereka. Protokol itu adalah sebahagian daripada Konvensyen Rangka Kerja Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu mengenai Perubahan Iklim (UNFCCC) dan dianggap sebagai salah satu langkah paling penting dalam perjuangan global menentang perubahan iklim.
Protokol ini mewujudkan komitmen khusus untuk negara-negara paling maju, memikul tanggungjawab khusus untuk menjadi pemancar utama disebabkan oleh aktiviti perindustrian mereka. Melalui perjanjian ini, negara-negara komited untuk mengurangkan pelepasan enam gas yang bertanggungjawab terhadap kesan rumah hijau: karbon dioksida, metana, nitrus oksida, hidrofluorokarbon, perfluorokarbon dan sulfur heksafluorida.
Tempoh komitmen pertama adalah dari 2008 hingga 2012. Pada masa ini, negara Annex I komited untuk mengurangkan pelepasan mereka dengan purata 5.2% berbanding tahap 1990.
Objektif Protokol Kyoto
Objektif utama bagi Protokol Kyoto adalah untuk mengurangkan pelepasan enam gas rumah hijau (GHG) yang dikenal pasti menyebabkan pecutan perubahan iklim. Walau bagaimanapun, tidak semua negara mesti mengurangkan pelepasan mereka dalam perkadaran yang sama, yang membawa kepada pelaksanaan prinsip tanggungjawab biasa tetapi berbeza.
Prinsip ini membayangkan bahawa lebih banyak negara maju dan negara yang mempunyai ekonomi karbon tinggi, seperti Kesatuan Eropah, Kanada dan Jepun, mesti membuat komitmen pengurangan yang lebih besar, manakala negara membangun mempunyai lebih banyak ruang untuk meningkatkan pelepasan mereka kerana keperluan untuk meningkatkan ekonomi mereka syarat.
- Tahap pengurangan: Tahap pengurangan khusus telah ditetapkan untuk negara tertentu. Sebagai contoh, Kesatuan Eropah terpaksa mengurangkan pelepasannya sebanyak 8%, Jepun sebanyak 6%, dan Rusia terpaksa menstabilkan tahapnya tanpa meningkatkannya.
- Matlamat global: Mencapai pengurangan bersama sekurang-kurangnya 5.2% dalam pelepasan global berbanding tahap 1990.
Ciri-ciri Protokol Kyoto
El Protokol Kyoto menawarkan negara mekanisme yang berbeza untuk memenuhi sasaran pengurangan pelepasan. Antaranya:
- Karbon tenggelam: Negara boleh mencapai matlamat mereka dengan meningkatkan kapasiti apa yang dipanggil sinki karbon, seperti hutan, yang menyerap karbon dioksida daripada atmosfera. Tenggelam ini boleh berada di dalam negara sendiri dan di negara lain.
- Perdagangan pelepasan: Sistem perdagangan pelepasan GHG diwujudkan di mana negara yang melebihi matlamat pengurangan mereka boleh menjual lebihan mereka kepada negara yang gagal mencapai objektif mereka. Sistem ini membolehkan fleksibiliti dan kecekapan dalam mengurangkan pelepasan.
- Mekanisme pembangunan bersih: Negara maju boleh menjalankan projek di negara membangun untuk mengurangkan pelepasan dan dengan itu memperoleh kredit karbon yang dikira dalam matlamat pengurangan mereka sendiri.
Kekurangan Protokol Kyoto
Di sebalik usaha, yang Protokol Kyoto telah dikritik kerana tidak cukup bercita-cita tinggi untuk mengelakkan perubahan iklim yang membawa bencana. Beberapa faktor telah menyumbang kepada batasannya:
- Tempoh pertama protokol (2008-2012) hanya meliputi kira-kira 30% daripada pelepasan global, meninggalkan pemancar besar seperti Amerika Syarikat, yang tidak meratifikasi protokol, dan negara membangun seperti China dan India, yang tidak diwajibkan. untuk mengurangkan pelepasan mereka.
- Walaupun banyak negara berjaya mengurangkan pelepasan, dalam beberapa kes ia lebih disebabkan oleh kemerosotan ekonomi, terutamanya selepas pembubaran Kesatuan Soviet, daripada disebabkan oleh pelaksanaan dasar yang mampan.
- Protokol itu tidak menetapkan sekatan yang mengikat bagi negara yang tidak mematuhi komitmen mereka, membenarkan beberapa negeri gagal mematuhi tanpa akibat yang serius.
- Pelepasan global terus berkembang secara keseluruhan, sebahagian besarnya disebabkan oleh peningkatan pelepasan di negara membangun dan sedang pesat membangun yang tidak perlu mengurangkannya.
Walaupun kekurangan ini, Protokol Kyoto meletakkan asas untuk perjanjian masa depan yang lebih bercita-cita tinggi, seperti Perjanjian Paris 2015, yang bertujuan untuk melibatkan semua negara dalam mengurangkan pelepasan.
Memandang ke hadapan, matlamat pengurangan telah menjadi lebih bercita-cita tinggi. Protokol adalah salah satu langkah pertama dalam meningkatkan kesedaran global tentang keperluan untuk bertindak menentang perubahan iklim.