La Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu untuk Makanan dan Pertanian (FAO) dan Pertubuhan Kesihatan Sedunia (WHO) telah melancarkan inisiatif utama untuk menangani cabaran sistem makanan global. Persidangan antarabangsa kedua mengenai pemakanan (ICN2), yang akan diadakan di Rom, mempunyai tumpuan utama tentang cara menyusun semula tadbir urus global sekitar tiga cabaran terbesar abad ke-XNUMX: kekurangan zat makanan, masalah kesihatan dan kesan alam sekitar.
Cabaran pertama: Malnutrisi global
Salah satu masalah yang paling membimbangkan pada zaman kita ialah malnutrisi. Menurut data terkini, satu pertiga daripada kanak-kanak di negara membangun kurang berat badan atau terbantut. Tambahan pula, sekitar 2 bilion orang mengalami kekurangan mikronutrien dan banyak lagi 840 Millones Mereka mengalami kelaparan kronik.
Malnutrisi bukan sahaja memberi kesan kepada fizikal. Menurut UNICEF, kekurangan zat makanan akut dan kronik menjejaskan kedua-dua perkembangan fizikal dan kognitif kanak-kanak. 148 juta kanak-kanak Kanak-kanak di bawah umur lima tahun mengalami pertumbuhan terbantut, yang bermaksud pertumbuhan yang lebih perlahan, dan ketinggian yang lebih pendek untuk umur mereka. Selain itu, 45 juta kanak-kanak Mereka mengalami kekurangan zat makanan akut yang teruk, keadaan yang memerlukan rawatan segera. Tambahan pula, lebih daripada 340 juta kanak-kanak kumpulan umur yang sama ini menderita kekurangan mikronutrien, menjejaskan sistem imun dan perkembangan otak mereka.
Cabaran kedua: Masalah kesihatan akibat pengeluaran dan penggunaan makanan
Cabaran kedua ialah berkaitan masalah kesihatan yang diperolehi daripada Pengeluaran industri dan penggunaan makanan yang tidak mencukupi. Lebih daripada 1,500 juta orang di dunia menderita berat badan berlebihan atau obes. Ini disebabkan terutamanya oleh diet yang kaya dengan produk ultra-proses, lemak dan gula, yang, walaupun membekalkan kalori, kekurangan mikronutrien penting. Ini membawa kepada peningkatan penyakit tidak berjangkit seperti diabetes jenis 2 dan penyakit kardiovaskular.
Masalah penggunaan berlebihan dan kekurangan zat makanan bukan sahaja masalah kesihatan fizikal, tetapi juga ketidakseimbangan sosial. Dalam kebanyakan komuniti, akses kepada makanan sihat adalah terhad, mengukuhkan pergantungan pada makanan ultra-diproses dan kurang berkhasiat. Trend ini mempunyai akibat negatif bagi kedua-dua negara maju dan membangun, di mana kekurangan zat makanan dan obesiti wujud bersama.
Cabaran ketiga: Kesan alam sekitar terhadap pengeluaran makanan
Pengeluaran makanan juga memberi kesan buruk kepada alam sekitar. Pertanian dan penternakan bertanggungjawab ke atas sebahagian besar pelepasan gas rumah hijau, di samping penggunaan racun perosak y baja kimia, yang menjejaskan kepelbagaian biologi dan kesihatan manusia. Satu lagi isu kritikal ialah sisa makanan, yang membentuk lebih satu pertiga daripada jumlah pengeluaran di seluruh dunia dan menyumbang kepada krisis iklim. Sebagai contoh, menurut Yayasan Ellen MacArthur, 1,300 bilion tan makanan dibazirkan di seluruh dunia setiap tahun.
Dasar dan penyelesaian yang komprehensif
Menangani tiga cabaran utama memerlukan pelaksanaan dasar bersepadu berasaskan kemampanan dan kesaksamaan. Berikut adalah beberapa langkah yang dicadangkan oleh pakar dan organisasi antarabangsa:
- Wujudkan piawaian global untuk menggalakkan pengeluaran makanan secara adil, saksama dan mampan.
- Kurangkan insentif untuk pengeluaran makanan ultra-proses, yang menyumbang kepada peningkatan kadar obesiti dan kekurangan zat makanan.
- Menggalakkan pengeluaran tempatan dan mampan, meminimumkan penggunaan input toksik seperti racun perosak dan baja.
- Kurangkan sisa makanan dan meningkatkan kecekapan dalam sistem pengedaran.
Tambahan pula, adalah penting bahawa akses kepada diet yang sihat untuk seluruh penduduk, memberi tumpuan kepada produk segar, semula jadi dan mampan, mengehadkan penggunaan daging merah dan makanan perindustrian.
Menjelang 2030, the Matlamat Pembangunan Lestari (SDG) mencadangkan menamatkan semua bentuk kekurangan zat makanan dan menjamin keselamatan makanan untuk seluruh penduduk dunia. Hanya tindakan bersama dan diselaraskan antara kerajaan, organisasi dan rakyat akan memungkinkan untuk menghadapi cabaran ini dan menjamin futuro sostenible untuk generasi akan datang.